भाग्यले खुसी खोसेर लग्यो रुवायो मेरोमन ।

एकलो जीवन बितार्इरहेछु धर्तीको भार भई
सबैको आँखी भएर बाँच्छु हृदय जलाई ।

ए दैब आफ्नो कोही नि छैन जलाउ अझैं मन
एक्लै जन्मे पहाडी गाउँमा आँशुको यो जीवन ।

रोङरुमै खोला बगेर गयो आफ्नै बाटो लिई
आफ्नो त बाटो भत्केर गयो विरानो दैव भई ।

जिन्दगी देखि हार खार्इ सके बेकार छ जीवन
परार्इ लाग्छ मलार्इ अब जन्मेको घरआँगन ।