२०५३ पौष २१
आँखाभरि हिमाल काखभरि नेपाल बनैभरि डाफेमुनालअबिरल रुपमा बग्ने त्यो नदी झैं वग्यो जीवन सलल
फुलैफुल्यो गुराँश लाग्छ मलार्इ उराठ जीवनमा दुखै दुख छ
मन भुल्यो बसन्तको हरियाली मुनामा मेरो आज यस्तै धुन छ
गार्इ चर्यो लेकैको हरियो त्यो चउरमा डुबेके छु म आफनै सूरमा
गीत गायो कार्इलीलेे भाखा थियो विरहमा अफनै रहरमा
नेपालको उत्तर हेर्दा सेतै चाँदी फुलेछ यो मनले संसार डुलेछ
तरार्इ हेर्दा ढपक्क ढाक्ने हरियो बनमा यो मन भुलेछ
२०५३ मंसिर १६ गते आइतबार
बसाइँ जाने साथीलार्इ गाउको माया छैन किगाउको माया यो दु:खलार्इ नदिएको हैन कि
जन्मेको गाउघर छोडेर जान्छौ धेरै टाढा
रमाइलो गाउघर तिमीलार्इ माया छ मेरो गाढा
बसाइ जाने तातिलार्इ ˜˜
आकाशको जूनले झैं शीतलता दिएर
बाँच्नु छ पहाडी गाउँमा रगत पसिना पिएर
बसाइ जाने तातिलार्इ ˜
˜बसन्तको मुनालार्इ नदेखेर कोइलीले
फुलेको सुन्दर सायपत्री शरदसंगै ओइलिने
बसाइ जाने तातिलार्इ ˜˜
हातको ठेला पसिना हेर हामी छौ कति पौरखी
पातको शीत एक चित भएका छौं हामी
बसाइ जाने तातिलार्इ ˜˜